Η  ιστορία αρχίζει κάπως έτσι…

Είχα μαζέψει λίγα χρήματα από τη γιορτή που έκανα πριν φύγω φαντάρος από φίλους και συγγενείς. Πριν φύγω για το στρατό αγόρασα ένα μεγάλο κορμό ευκαλύπτου από την μάντρα του Μιχάλη Χαλκιαδάκη ένα χιλιόμετρο πριν από τον Αρόλιθο, έξω από το Ηράκλειο. Το κόστος τότε ήταν 45.000 ή 50.000 δρχ. και του έδωσα άλλες 5.000 δρχ. για να το φορτώσει με φορτωτή και να το μεταφέρει με φορτηγό. Το άφησα σε εξωτερικό χώρο για ένα χρόνο περίπου. Όταν απολύθηκα από φαντάρος ξεκίνησα τον ‘Αετό’.

Θυμάμαι έφτιαξα  μια ξύλινη παράγκα δίπλα από το δρόμο, στο σημείο που σήμερα είναι ο χώρος της έκθεσης. Τότε ήταν μάντρα και είχαμε  πρόβατα και αίγες. Άρχισα να το αδειάζω για να το ελαφρύνω, πριν το μεταφέρω στο υπόγειο του σπιτιού μας για να το συνεχίσω. Εκεί στην παράγκα έφτιαξα το κεφάλι  με το σώμα. Μετά το μετέφερα στο υπόγειο μας με τη βοήθεια πολλών χωριανών (!) και συνέχισα. Οι φτερούγες και τα πόδια, εκτός από τα νύχια που είναι ξύλο λεμονιάς, είναι από ελιά. Τα ξύλα μου τα δώρισε ο Γιώργης Κουτάντος ή Δικηγόρος. Το Φίδι ή Όφις, όπως λέμε στην Κρήτη, είναι ένας κλάδος χοντρολιάς που είχε σπάσει από μια χιονιά στα Καμαράκια. Η χοντρολιά είναι ένα είδος ελιάς που κάνει μεγάλες, χοντρές ελιές, το ξύλο μου δώρισε η Δαφέρμου Σοφία. Το δωμάτιο που τελικά τον έφτιαξα, τον χωρούσε ίσα ίσα. Για να φτιάξω την ουρά έπρεπε να βγάλω τις φτερούγες έξω από το σπίτι και στη συνέχεια να ταιριάσω την ουρά, διαφορετικά δεν μπορούσα να το μοντάρω μέσα στο δωμάτιο. Τις φτερούγες τις έφτιαξα κοιτάζοντας έναν μικρό, πλαστικό ομοίωμα αετού που είχα αγοράσει από την Νέα Υόρκη της Αμερικής πηγαίνοντας να επισκεφτώ κάποιους φίλους μου.

Ο Αετός για να μεταφερθεί κατασκευάστηκε σε 8 διαφορετικά μέρη: την ουρά, το σώμα με το κεφάλι, τις φτερούγες σε 3 κομμάτια, τα πόδια και το φίδι. Το έργο αυτό το έχω εκθέσει δύο φορές στην πλατεία του χωριού μου. Έγιναν αναφορές στα Κρητικά κανάλια και σε τοπικές εφημερίδες και τις δύο φορές. Ο Γιάννης Δαφέρμος ή Δημαρχογιάννης, παππούς που ζει στην Αξό, έγραψε ένα ποίημα για αυτό το έργο το όποιον παραθέτω:

Ο αετός της Αξού
Ένας αητός επρόβαλε από τον Ψηλορείτη
με τα φτερά του εσκέπασε ολόκληρη την Κρήτη.

Εις την Αξό προτίμησε ο αετός να κάτσει
στη βρύση και στον πλάτανο, το Πάσχα να περάσει.

Ένας αητός περήφανος άπλωσε τα φτερά του
να αγκαλιάσει την Αξό που ΄ναι γενέτειρά του.

Ο αετός που πέταξε εις την Αξό ν΄ αράξει
φίδι κρατεί στα νύχια του να το κατασπαράξει.

Πέρασε ξένε για να δεις από τον κόσμο όλο
τον αετό εις την Αξό με βλέμμα ακτινοβόλο.

Στον καλλιτέχνη του αητού, που ζει κοντά στη βρύση,
θερμά συγχαρητήρια, χρόνια πολλά να ζήσει!

Αξός που γέννησες παιδιά σωστά και προκομμένα
φτεροκοπούν σαν τα πουλιά, στην Κρήτη και στα ξένα.

Δώσετε συγχαρητήρια στο νέο καλλιτέχνη,
να τον χαρεί η μάνα του κι ο κύρης που τον έχει!

Τις μαντινάδες έγραψε, που πάντα κέφι κάνεις,
του καλλιτέχνη ο παππούς, γνωστός Δημαρχογιάννης!

Συγχαρητήρια θερμά αξίζουν τέλος πάντων
κι ένα μεγάλο έπαινος, στον Γιώργη τον Κουτάντο!

Επίσης ο μαντιναδολόγος Μανόλης Μανιάς, από την Αξό, έγραψε τις εξής μαντινάδες όταν εκτέθηκε στην πλατεία του χωριού:

Ο όφις που ήταν στην Αξό και ΄ριχνε το φαρμάκι
τον άρπαξε στα νύχια του το Αξικό γεράκι.

Ο αετός επρόβαλε τον όφι να σκοτώσει,
να μην του φάει τα πουλιά και να τα μεγαλώσει.

Εις την Αξό ο αετός έκαμε τη φωλιά του
και θα φωτογραφίζουνε οι ξένοι τα πουλιά του.

Όλα του κόσμου τα πουλιά εις την Αξό να ΄ρθούνε,
όλα να χτίσουνε φωλιά δεν τους την ΄νε χαλούμε!

Ευχόμαστε όλοι οι χωριανοί Χρόνια Πολλά να ζήσει
να παντρευτεί να δει παιδιά κι εγγόνια να αποχτήσει!

Εκείνος που το έφτιαξε ετούτο το γεράκι
είναι το παρατσούκλι του Γιωργάκι Τσακαλάκι!